Op het perron in de griezelregen
Toen op een kille septembermorgen het lijk van Herman Gorter in Den Haag aankwam, stond een handjevol mensen op het buitenperron in de griezelregen.¹
Aldus de schrijver-journalist Piet Bakker in zijn postuum uitgegeven herinneringen.
Hij vervolgt:De dichter van het stralende, zonnige mei werd door Holland op z’n naargeestigst ontvangen. Een paar verslaggevers, een onbekende dame die een klein tuiltje bloemen op de kist legde. Niet één letterkundige. Wel Lou de Visser. Grote tranen rolden over zijn wangen. Hij had toch waarachtig last genoeg gehad van de starre, leerstellige individualist Gorter, die na veel onenigheid met zijn partijleiding de C.P.N. was uitgelopen en het splinterige groepje, de Kommunistische Arbeiders Partij had opgericht.
(Zo was het, p. 64-65.)Wat voorafging:
In het voorjaar van 1927 kreeg Gorter weer last van zijn hart. De dokter schreef rust voor. Die zomer verbleef Gorter in zijn geliefde Zwitserse Alpen, maar hij herstelde er nauwelijks. Toen hij op 11 september samen met zijn minnares Jenne Clinge Doorenbos een uitstapje maakte naar Schynige Platte, kreeg hij het benauwd. ’s Nachts verergerden de klachten, zodat ze besloten naar Nederland terug te gaan om een hartspecialist te raadplegen. Na een overnachting in Bazel reisden ze op 14 september door. Onderweg kreeg Gorter een zware aanval. Op het Noordstation van Brussel verlieten ze de trein. Jenne reed Gorter in een rolstoel naar het nabijgelegen Hotel Terminus, waar een dokter borstvliesontsteking constateerde. ’s Nachts is Gorter in het hotel gestorven.²
Wat volgde:
… zijn crematie in ’27 was een trieste vertoning met wat familie, bijna geen literatoren en een handvol onderling hoorbaar verdeelde politieke vrienden die geïrriteerd toeluisterden, toen het schamele groepje van zijn laatste aanhangers een valse Internationale inzette.
(Omzien in verwondering 1, p. 235.)1 Griezelregen, met als eerste lid griezel-, een afleiding van gries (afgeleid m.b.v. het achtervoegsel-el, zoals kruimel van kruim); gries is een nevenvorm van gruis (zie WNT).
2 Zie De Liagre Böhl, p. 472-478.Literatuur:
Woordenboek der Nederlandsche Taal (WNT). Zie griezelII, gries en gruis.I
Piet Bakker, Zo was het, 1962.
Annie Romein-Verschoor, Omzien in verwondering 1, 1970. (Zie ook Omz. in verw. 2, p. 270.)
Herman de Liagre Böhl, Met al mijn bloed heb ik voor U geleefd; Herman Gorter, 1864-1927, 1996.
Zee-ezel: Herman Gorter, partijbons?
Zee-ezel: ’s Morgens met Herman naar Hilversum gevietst.
Zee-ezel: fietsen in Verzen.
Naar alle vragen aan Zee-ezel.
Geplaatst op 7 augustus 2015, gewijzigd op 24 augustus 2015.
© Surfspin 2015